UPG – w stronę nowoczesnej architektury korporacyjnej banku

Architektura korporacyjna (Enterprise Architecture) określa wszelkie procesy zachodzące w ramach instytucji finansowej. Jednym z kluczowych obszarów, który wspiera, jest proces wdrażania zmian.

Pojęcie „Enterprise Architecture” EA – definicja EA na tej stronie – wiąże się z umiejętnością dopasowywania strategii biznesowej do zmieniających się realiów rynkowych. W przypadku sektora finansowego wyzwania te najczęściej wynikają z nowych obowiązków regulacyjnych i procedur, a także zmian produktowych i technologicznych. Środowisko IT, będąc w ścisłej korelacji z architekturą biznesową, w dużej części stymuluje proces wdrażania zmian. Dostarcza narzędzi, które pozwalają na szybką reakcję banku i definiują elastyczność podejmowanych działań.

Przykładem rozwoju EA były zmiany, jakie dokonywały się w polskiej bankowości w związku z centralizacją usług bankowych i rozwoje pożyczek pozabankowych. Szukając sposobu na zwiększenie kontroli nad rozproszoną strukturą i automatyzację działań, część banków zdecydowała się wówczas na budowę zintegrowanego systemu informatycznego, a sektor szybkich pożyczek online rozwinął całą gałąź FinTech – wszystkie pożyczki na tej stronie.

W większości przypadków stworzenie zintegrowanego systemu polegało na przenoszeniu maksymalnej ilości procesów do systemów centralnych. W rezultacie pojęcia „system centralny” i „zintegrowany system informatyczny” często traktowano jako tożsame, a to z kolei stało się przyczyną powstawania nieelastycznych rozwiązań.

W celu realizacji założeń nawet bardzo złożone i zaawansowane procesy były migrowane do systemów centralnych. Doprowadziło to do konieczności przeprowadzania istotnych modyfikacji już na etapie struktury systemu bankowego. Tak zorganizowana architektura informatyczna do dziś bywa źródłem dodatkowych kosztów dla banku.

Poziom centralizacji procesów spowodował skomplikowanie systemu centralnego, przez co IT nie było w stanie reagować na nowe potrzeby biznesu. Mając do czynienia z taką budową środowiska IT, ewentualne projekty upgrade’u systemów sprowadzają się do nowego wdrożenia, co wymaga zaangażowania wielu zasobów i bez zmiany w architekturze nie niosą one istotnych korzyści dla biznesu..

Czas na zmiany – dzisiejsze wymagania biznesu wymuszają na rozwiązaniach IT większą elastyczność. Dotyczy to wszystkich obszarów biznesowych banku, także tych, które wcześniej byty zaliczane do grupy wolno zmiennych. Częściej utożsamiano je z wymaganiami regulatora niż z wyzwaniami, jakie stawiał przed bankami rynek i nowe potrzeby klientów. Takim obszarem jest między innymi segment płatności.

Minimalizując skutki całkowitej centralizacji, banki wynoszą poza system centralny poszczególne działania, jak procesy udzielania pożyczki online, front-end czy informacje o kliencie. Doświadczenie pokazuje, że ta strategia jest słuszna. Teraz przyszedł czas na obszar ściśle związany z rozwiązaniami core’owymi, jak prowizje i opłaty.

Integracja zewnętrznych narzędzi, odpowiedzialnych za płatności z innymi systemami produktowymi, wprowadza banki na nowy poziom zarządzania produktami i usługami. Większa swoboda w tworzeniu oferty produktowej czyni ją bardziej dopasowaną do wymagań klientów banku, realizując choćby działania pakietyzacji.

Patrząc na środowisko IT banku, możemy stwierdzić, że obecnie mamy do czynienia ze swoistą dekompozycją systemu centralnego. Zmierza ona w stronę ograniczenia funkcji systemu centralnego do roli silnika przetwarzającego produkty, natomiast procesy sprzedażowe i po-sprzedażowe są systematycznie wyjmowane z dotychczasowej struktury.

UPG – płatności na miarę potrzeb

Pierwsze zmiany w obszarze płatności rozpoczęły się wraz z wprowadzeniem na rynek paneuropejskich rozliczeń SEPA oraz nowości w obszarze rozliczeń wysoko-kwotowych w euro (Target2 wyparł Sorbnet-EURO). Prawdziwą rewolucję wprowadziły jednak płatności błyskawiczne oraz bardzo istotna z perspektywy architektury aktualizacja systemu Sorbnet przez NBP do wersji drugiej.

Obecnie w średnich i dużych bankach można wyróżnić dwa podejścia do architektury rozliczeniowej. Pierwsza idea – rozproszona polega na zastosowaniu znaczącej ilości mniejszych systemów, odpowiadających za takie funkcjonalności jak: walidacja komunikatów, raportowanie, kontrola płynności, routing komunikatów, uzgodnienia sesji, obsługa płatności masowych itp. Druga koncepcja to tzw. podejście minimalistyczne, które bazuje na rozszerzeniu wykorzystywanych modułów systemu centralnego przy minimalnym nakładzie prac.

Obserwacja branży bankowej doprowadziła do stworzenia alternatywy dla dotychczasowego postrzegania architektury rozliczeniowej. System UPG (Universal Payment Gateway) został zaprojektowany przez nas tak, aby stworzyć w architekturze banku rozwiązanie, które dla obszaru płatności i rozliczeń podejmie rękawicę rzuconą przez dynamiczne zmiany rynkowe, a jednocześnie dostosuje się do profilu instytucji.

Co wyróżnia system UPG?

WYDAJNOŚĆ

Wymagana skalowalność systemu, szczególnie pod kątem grupowego przetwarzania zwiększającej się ilości komunikatów płatniczych, podlegających konsolidacji i uzgodnieniom w ramach sesji charakterystycznych dla rozrachunku netto.

Procesowanie komunikatów płatniczych w trybie on-line (maksymalnie kilkanaście sekund na komunikat), czyli sprostanie rygorystycznym wymaganiom narzuconym przez dostawców płatności błyskawicznych.

ELASTYCZNOŚĆ

Zaprojektowanie podstawowych usług systemu w sposób generyczny, tak aby np. zmiana formatu komunikatu płatniczego nie powodowała automatycznych zmian w 80% modułów systemu, tylko co najwyżej w 20%.

Modularność systemu pozwalająca w krótkim czasie dostosować go do wymagań zarówno średniego banku obsługującego klientów korporacyjnych, jak również dużego banku detalicznego.

UNIWERSALNOŚĆ

Stworzenie spójnego interfejsu dla operatorów, który będzie uniwersalny w kontekście obsługi różnych kanałów rozliczeniowych. Aktualizacja lub dodanie nowego systemu rozliczeń międzybankowych powinna być przez operatorów systemu postrzegana jako ewolucja, a nie rewolucja systemu, która wymusi radykalne zmiany w ich dotychczasowym sposobie pracy.

CENTRALIZACJA

Wykorzystanie, na poziomie rozliczeniowym, olbrzymich możliwości, jakie daje skupienie w jednym systemie danych pochodzących z obsługi wielu kanałów rozliczeniowych, o Zagwarantowanie przejrzystego miejsca dla kontroli rozliczeń zarówno na poziomie między bankowym, jak i międzyoddziałowym.