Dziecko nie chce się bawić się z rówieśnikami. Jak temu zaradzić?

Każdego rodzica niepokoi, gdy zauważa, że jego dziecko trzyma się na uboczu i nie chce bawić się ze swoimi rówieśnikami. Zabawa to dla dziecka coś więcej niż tylko miłe spędzanie czasu wolnego – to podczas zabawy dziecko uczy się, poznaje świat i, co najważniejsze, zawiera znajomości i przyjaźnie. Jak więc zareagować, kiedy widzimy, że nasz maluszek jest wykluczony?

Uczmy dzieci kontaktu z innymi jak najwcześniej

Według badań już od drugiego roku życia dziecko zaczyna czuć potrzebę kontaktu z innymi ludźmi. Początkowo jesteśmy to my, rodzice, jednak nie trwa to bardzo długo – w końcu nieco później większość dzieci po raz pierwszy trafia do przedszkola. Wejście w zupełnie inne środowisko, spędzając prawie codziennie kilka godzin poza znanym i przytulnym domem, bez możliwości zwrócenia się do rodzica, to bez wątpienia sytuacja stresująca dla wielu maluszków. Dziecko przyzwyczajone do przebywania z dorosłymi, niemające wcześniej większego kontaktu ze swoimi rówieśnikami będzie podchodziło do pomysłu zabawy z innymi przedszkolakami sceptycznie. Jeśli wcześniej nie uczyliśmy dziecka słowa „nie” i pokornie spełnialiśmy wszystkie jego zachcianki, to może ono bardzo źle zareagować na moment, w którym inny maluch odmówi mu przekazania zabawki. Dlatego ważne jest, aby już niemowlaki miały styczność z innymi dziećmi i uczyły się wspólnej zabawy i dzielenia się swoimi zabawkami. Jeśli macie znajomych, którzy też wychowują maluszka w podobnym wieku do waszej pociechy, to spotykajcie się razem jak najczęściej, aby dzieci uczyły się obcować z innymi szkrabami. To najbardziej sprawdzony sposób na radzenie sobie ze smykiem, który nie czuje się komfortowo bawiąc się z innymi w przedszkolu. Warto też rozważyć wspólny wypad do parku czy do sali zabaw. Ważne jest, by nie przeszkadzać dziecku, gdy nawiązuje kontakt z rówieśnikami. Kiedy nie widzimy wyraźnego powodu do naszej ingerencji, do dajmy maluchom się zapoznać – same naprawdę dobrze sobie poradzą.

Jak pomóc starszym dzieciakom?

Warto też zainteresować się tym, jak przeprowadzane są zajęcia w przedszkolu. Jakie rodzaje metod aktywizujących są stosowane przez przedszkolanki? Czy dzieci podejmują głównie aktywności indywidualne, czy jednak częściej zachęca się je do współpracy podczas gier zespołowych? Czy pracownicy przedszkola reagują, gdy widzą, że któreś z dzieci jest na uboczu i próbują pomóc maluchowi w poradzeniu sobie z nową sytuacją? Zaangażowanie rodzica jest szczególnie ważne w okresie, gdy dziecko dopiero się rozwija – ważne jest więc, aby zwracać uwagę na to, jak spędza większość swojego dnia w przedszkolu. Jeśli twoje dziecko jest nieco starsze, a nadal ma problemy ze znalezieniem kolegów, to kluczowa będzie czuła i pełna zrozumienia rozmowa z Twoją pociechą. Nie strofuj dziecka i nie złość się na nie, nie obarczaj winą za to, że nie radzi sobie z odnalezieniem się w nowym środowisku. Posłuchaj, co ma do powiedzenia – może po prostu jest wstydliwe i potrzebuje odpowiedniej motywacji, aby zacząć rozmowę z rówieśnikiem. Może inne dzieci dokuczają twojemu maluchowi, przez co ten boi się z nimi bawić. Konieczna wtedy będzie rozmowa z przedszkolanką i rodzicami innych dzieci. A co, jeśli to twoja pociecha jest agresorem i odstrasza od siebie inne dzieciaki? Tutaj również nie należy reagować agresją: wytłumacz dziecku, dlaczego zachowuje się w nieodpowiedni sposób i zaproponuj wspólną aktywność dla niego i reszty przedszkolaków, aby mogło ponownie spróbować nawiązać więzi. Jeśli problem cały czas nie ustępuje, ważna jest dalsza obserwacja dziecka. Problemy z odnalezieniem się wśród rówieśnikami są czasem objawami bycia na spektrum autyzmu – warto wtedy rozważyć wybranie się z dzieckiem do odpowiedniego specjalisty, aby otrzymać diagnozę.